Öğrencileri Müjdeyi yaymak hastalan iyileştirmek ve cinleri kovmak için çıktıkları yolculuktan yeni dönmüşlerdi. Yolculukları çok başarılı geçmişti. İyi bir hizmette bulunmuşlardı. Sevinçliydiler, ama yorgundular. Isa da tüm gün halkın arasında hizmetini sürdürdüğü için yorgun düşmüştü. Dolayısıyla ıssız bir yere gidip dinlenmeye karar verdiler.
Kayığa binip Celile gölünün karşısına geçtiler. Halk batkı peşini bırakmıyordu. Onlardan önce yaya olarak karşıya geçti. Isa ve öğrencileri kıyıya yaklaşınca büyük bir kalabalıkla karşılaştılar.
İsa’nın yüreği ayağı burkuldu. Haliç çobanı olmayan bir sürüye benziyordu. Isa ve öğrencileri buraya dinlenmek için gelmişlerdi, ama Isa onları öylece bırakamadı. Tüm gününü onlarla birlikte geçirdi. Onlara ders verdi. Hastalan iyileştirdi.
Bulunduktan yer boş bir araziydi. Batmak üzere olan güneş, yerini akşamın karanlığına bırakmaya hazırlanmıştı, öğrencileri baya, ‘Halk aç ve yorgun. Onları gönder de yakınlarda bir yerlere gidip karınlarını doyursunlar” dedi.
İsa’nın onlara verdiği yanıt oldukça şaşırtıcıydı.
“Onlara siz yiyecek verin!”
Bu nasıl bir sözdü? Çevrelerinde kadın ve çocukların dışında yaklaşık beş bin kişi vardı. Bu kadar büyük bir kalabalığı doyurmak için bir servet gerekirdi! Herkesin doyması da mümkün değildi.
Andreya, batın yanına geldi. Yanında küçük bir çocuk vardı, □indeki beş ekmek ve iki balıkla tatlı tatlı gülümsüyordu. Sahip olduğu yiyecekleri herkesle paylaşmaya hazırdı. Saf bir imanla herkesin bunlarla doyabileceğim’ düşünüyordu belki de. Ama bu kime yeterdi ki!
Ne yapacağını biliyordu. Bunun için öğrencilerine, ‘Halkı ellişer kişilik gruplar şeklinde oturtun”
Acaba ne yapacaktı?
Eline ekmeği ve balığı aldı. Gözlerini göğe doğru dikti. Yiyecekler için şükür duası etti. Ardından ekmeği böldü. Dağıtmaları için öğrencilerine verdi, onlar da halka sundular. Halk kendilerine uzatılan yiyeceklerden bol bol yedi.
Bundan sonra ‘Artan yiyecekleri toplayın. Boşa gitmesin* dedi batım dediğini yaptıklarında on iki büyük sepet dolusu yiyecek topladılar.
Isa Yahudilerin bir bayram kutlaması için Yeruşalem’e gitti. Orada koyun kapısı denilen yerde beş eyvanlı bir havuz vardı. Bu sütunların altında çeşitli hastalıkları olan insanlar yatardı Onların kimi kör, kimi sakat, kimileri de felçliydi Havuz bir hastane gibiydi. Hasta olanlar havuzun yanı başında suyun çalkalanmasını beklerlerdi Su çalkalandığında suya ilk atlayan hastalığı ya da rahatsızlığı ne olursa olsun iyileşecekti.
İsa Havuzdaki Kötürümü İyleştiriyor
İşte bu havuzun başnda 38 yıldır hasta olan bir adam vardı. Isa hasta yatan bu adamı görünce onun uzun zamandır hasta olduğunu anladı. Ona yaklaşıp, “iyileşmek ister misin?’ diye sordu.
Hasta olan adam, “Efendim isterim, ama su çalkalandı^ zaman beni suya indirecek kimsem yok. Tam girmek istediğimde benden önce başkası geriyor.
Isa ona, “Kalk döşeğini topla ve yürüt dedi.
Adam o anda iyileşti. Isahn böyle bir söz söylemesini beklemiyordu. Ama Rab söylediği için Oha güvendi. Bedeninde şifa bulduğunu fark etti ve döşeğini toplayıp yürümeye başladL Şaşknhk ve sevinçle doluydu.
O gün Şabat günüydü Bunun için Yahudiler iyileşen adama çıkıştılar. Oha, “Bugün Şabat günü olduğundan döşeğini toplaman yasaktır” dediler. Yahudiler Şabat günü hiçbir iş yapmazlardı. Bu Şabat günü kuralları onlam geleneklerine bağlıydı.
İyileşen adam, “Beni iyileştiren kişi döşeğini topla ve yürü dedT diye yanıtladı.
Yahudiler, “Sana döşeğini topla ve yürü diyen kişi kimdir?’ diye sordular.
Ama adam kendisini İyileştirenin kim olduğunu bilmiyordu. Kalabalık olduğu için Isa oradan ayrılmıştı ve iyileşen adam Isa’yı görememişti. Dolayısıyla kendisini İyileştirenin kim olduğunu bilmiyordu.
Daha sonra Isa bu adamı tapmakta buldu. Adamcağız Isa’yı belki orada bulabilirim diye gitmişti. Otuz sekiz yıl boyunca sakat yaşamışta. Belki kimsesi yoktu, ama şimdi yürüyordu, iyileşmişti. Isa ona, “Bak iyi oldun. Artık günah işleme de başna daha kötü bir şey gelmesini” dedi
Adam gidip Yahudiieri buldu Onlara kendisini İyileştirenin Isa olduğunu söyledi Yahudiler Şabat günü yapılmayacak işi yaptığı için Isa’ya çok kızdılar.
