Yerebatan Sarnıcının kuzeybatı ucunda iki adet Medusa başı bulunmaktadır. Bu Medusa başları 4. yüzyıla ait olmakla beraber sadece birer destek kaidesi olarak buraya konulmuştur. Roma çağının heykeltıraşlık şaheserlerinden sayılan bu Medusa başlarının nereden geldiği tam olarak bilinmemektedir.
Medusa, Yunan mitolojisinde yeraltı dünyasımn dişi canavarı olan üç gorgonadan biridir. Bu üç kız kardeşten yalnızca yılan saçlı Medusa’nın ölümlü olduğu ve kendisine bakanları taşa çevirdiği söylenir.
Efsaneye göre, Medusa oldukça güzel bir kızmış ve bu güzelliğiyle tanrıların dikkatini çekmiş. Bundan dolayı Zeus’un en çok sevdiği kızı Tanrıça Athena onu çok kıskanıyormuş. Denizlerin tanrısı Poseidon ise Medusa’ya hayranmış. Aşkından başı öylesine dönmüş ki, Poseidon bir gün
Athena’nın tapmağında Medusa’ya zorla sahip olmuş. Bu durumu kendisi için aşağılayıcı bulan Athena, Medusa’yı yeraltı dünyasının dişi canavarı yaparak cezalandırmış.
Medusa, gerçekten yenilmez müthiş bir mahlukmuş. Kocaman ve iğrenç suratında yassı bir burun, iki geniş kulak, görenleri tiksindiren ağzında yaban domuzlarınınkine benzeyen uzun dişleri varmış. Büyük gözleri, yıldırımlar gibi öldürücü alevler saçarmış. Yanık tenli alnının üstünde saç yerine kıvrılmış zehirli yılanlar başlarını kaldırır, korkunç ıslıklar çalarlarmış. Tunç kollarla mücehhez olan bu acuze kadın aynı zamanda altından kanatlara sahipmiş. Sesi vahşi hayvanların sesine benzermiş. Kızdığı zaman etrafa korku ve dehşet saçarmış. Onun gözlerine bakmak, bakışlarıyla karşılaşmak bahtsızlığında bulunanlar hemen taş kesilirlermiş.
Medusa’yı gorgona yapma cezasını az bulan Athena; Perseus’la işbirliği yapmış ve insan olduğu için ölümlü olan Medusa’nın başını Perseus’a kebirmiş. Perseus Medusa’nın başını kekliği anda Medusa’nın yere dökülen kanlarından Pegasus adlı kanatlı bir at doğmuş ve yıldırım gibi gürleyerek gökyüzüne doğru uçmuş.
Perseus Medusa’nın kesik başını heybesine koyarak kanatlı sandalların yardımıyla uçmuş. Uçarken heybesine koyduğu Medusa’nın kesik başından damlayan kanların her bir damlası korkunç zehirli bir yılana dönüşüyormuş. Böylece bugün dünyanın hemen her tarafında görülen çeşitli yılanlar Medusa’nın yere damlayan kanlarından doğmuş.
Perseus, Medusa’nın kesik başını düşmanlarını taşa çevirmesi için parlak bir kalkanın ortasına koymak üzere Athena ya vermiş.
Medusa’ya bakanların taş kesildiğine inanılmasından dolayı da antik dönemde büyük yapıları ve özel yerleri kötülüklerden korumak için Medusa figürleri yapılmaktaymış.
